Raźnym krokiem z Nowym Rokiem?

Chyba jednak nie ... a na pewno nie dzisiaj.
Większość z nas spędza te dni w błogostanie, z zapałem poświęcając się obżarstwu i leniuchowaniu.
Kto nie musi nie wysila się, a nasze wewnętrzne trybiki baaardzo zwolniły.

Na blogach, gdzie nie spojrzeć, podsumowania i postanowienia, albo wręcz przeciwnie - odcinanie się od podsumowań i postanowień.

Ja właściwie nigdy nie robiłam ...

Zaczęłam pisać tego posta 2 stycznia.
Coś mnie oderwało od komputera i już (nie wiadomo kiedy) przeleciał ten styczniowy tydzień.

Teraz na blogach dominują narzekające wpisy o pogodzie - jak to nietaktownie ze strony przyrody, że rzuciła nam ten śnieg (tak utrudniający życie).
O tym napiszę jutro , a teraz wracając do moich przemyśleń:

Ostatnio robiłam noworoczne postanowienia podlotkiem będąc.
Mam jeszcze zachowane zeszyty-pamiętniki (które już od pewnego czasu zbieram się unicestwić).
Znalazłam tam wpisy - zacytuję tylko dwa, żeby nie zanudzać:
- w 8 klasie podstawówki (ja 15 -letnia): ... Mamy więc Nowy rok. Czuję się trochę głupio. Moje noworoczne postanowienie
a. być grzeczną i miłą dla wszystkich
b. zacząć się wreszcie uczyć
c. przestać ciągle myśleć o chłopakach...

- w 4 klasie liceum (ja 18-letnia): ...Nowy rok się zaczął. Ale niezbyt jest mi wesoło. Coraz bliżej do matury, której się coraz bardziej boję. Właściwie daję sobie 50% szans zdania matury...

Przyszłość pokazała, że maturę się zdało, a nawet zaliczyło wymarzone studia (przy okazji na studiach trafił się mąż, ale z innej bajki - politechnicznej).

Później już nie robiłam postanowień, bo czas zaczął mijać coraz szybciej i coraz częściej (subiektywnie licząc) zmieniałam kalendarzyki, przepisując do nowych stare numery telefonów.

Miniony rok przyniósł bardzo radosne wydarzenia, trochę chorób i zmartwień.

Ale ten blog to robótkowe klimaty, więc o nich słów kilka...

Nie podejmuję się sprecyzować swoich robótkowych planów, w ogóle ich nie robię.
Mam z ubiegłego roku tak dużo zaczętych robótek, że mogę spokojnie nazwać rok 2009 "rokiem niedokończonym".
Bardzo żałowałam, że nie udało mi sie zrobić żadnych świątecznych upominkowych drobiazgów.
Zostawiłam to na grudzień, a już od listopada nie było na to czasu.
I tak w rozmowie z córką stwierdziłam, że w tym roku muszę się za bożonarodzeniowe robótki zabierać w październiku.
Na co usłyszałam: " zacznij już teraz!" (taki żarcik!!!).

Nie udało mi się zapoznać z nowymi technikami, o których myślałam.
Mam zamiar do jednej się przymierzyć, już nawet zaczęłam szukać informacji, czytać takie podstawowe abc, potem coś spróbować i może pokażę efekty (ale takie nadające się do pokazywania).
I to nie bedzie szybko...

Moje blogi nierozerwalnie wiążą się z internetem... i tu zaczyna się kolejny świat.
Tamten rok to dużo pozytywnych zdarzeń wirtualnych, ale i realnych.
Poznałam i spotkałam kolejnych ciekawych ludzi - a może lepiej uściślić - ciekawe, interesujące kobiety.
Nowe blogi, nowe miejsca, nowe klimaty...
Dowiedziałam się troszkę nowych rzeczy sieciowych.

Ale nie ma róży bez kolców...
I tu spotkały mnie rozczarowania i niemiłe historie - tym bardziej niemiłe, że zupełnie przeze mnie niezawinione.
Po prostu - internet to odbicie rzeczywistości, są w niej również takie zdarzenia.
Za okazywaną bezinteresownie pomoc otrzymałam w podziękowaniu jakieś obrażalskie, śmieszne, niepoważne zachowania.
A miejsce, które się reklamuje jako super przyjazne, z domową wspaniałą atmosferą okazało się typowym maglem z zawistnymi intrygantkami.
Nie przejdę nad tymi zdarzeniami do porządku dziennego i nie zapomnę, bo nigdy nie godzę się z tak jawną niesprawiedliwością.
Nie zapomnę tym bardziej , że w sieci nadal przecinają się nasze drogi z tymi ludźmi - bywamy przecież w tych samych miejscach (zwiazanych z naszym hobby).
Z tej lekcji wyciągnęłam egoistyczną naukę dla siebie - bardzo mocno się zastanowię zanim zaoferuję komuś swoją pomoc ... już mi się nie chce.

Przykre, ale prawdziwe...