Blogowo i robótkowo

Czas mija, lecz nie do końca leczy rany.

Mało piszę, trochę odwiedzam znajome blogi, ale i tam rzadko się odzywam.

Trochę więcej na forum, ale to też tylko pozory beztroski.

Pierwszy raz chętniej korzystam z emotek, niż piszę "własnymi słowami"...

Myśli wracają ciągle do minionych tygodni i miesięcy... bronię się jak mogę przed ich złym wpływem na moją psychikę.

Podobną blokadę mam w robótkach, prawie nic nie powstaje.

Stół i jego okolica, wraz z moim ulubionym fotelem, są zarzucone rozpoczętymi robótkami, a ja niewiele mogę z siebie wykrzesać.

Jednak nie chcę się poddawać, jestem potrzebna moim najbliższym.

Zaczynam więcej pisać na blogach i sięgam po robótki.

To teraz czas na mały remanent z frontu robótkowego...

Na pierwszy ogień druty.

Mój wymarzony wyjazd nad morze na początku czerwca zorganizował się tak nagle, że nie miałam czasu wcześniej odpowiednio się wyposażyć.
Chodzi o cienką osłonę skóry przed opaleniem się na prosiaczka pierwszego dnia pobytu (później też).
Zaczęłam więc szybko robić chustę, którą skończyłam już nad morzem.
Chusta jest mała, ale akurat na szyję i kark.
Oczywiście nie jest blokowana (jeszcze tego nigdy nie robiłam) i wymaga przedłużenia (co się zrobi w wolnej chwili).
Ale na ten raz była akurat.
Zrobiłam ją ze starych zapasów bawełny zerówki.
A tak chusta  pozowała na parzącym piasku

kamienie były niezbędne, bo wiatr był bardzo silny

jeszcze jedno zbliżenie

Siedziałam sobie na plaży i cieszyłam takimi widokami

Co się dzieje na tamborkach? -  stawiam różne krzyżyki w różnych robótkach z różną częstotliwością.

Ostatni pobyt na działce to krzyżyki w robótce SAL-owej.

Zabawa już dawno się zakończyła, ale jeszcze kilka serduszkowych robótek jest nieskończonych ( w tym moja).

Zatarło mi się w pewnym momencie z powodu braku muliny.

Nie mogłam kupić tego koloru - pani w pasmanterii przestraszyła mnie lekko komunikatem, że muliny tej firmy już brakuje  w hurtowniach.

Na szczęście znalazły się jeszcze potrzebne motki (ostatnie dwa w sklepie).

Wypatrzyła je nieoceniona  Kinia , a Poczta Polska dostarczyła.

Kiniu - jeszcze raz bardzo Ci dziękuję.

Robótka posunęła się trochę - skończyłam przedostatnie serduszko.

 

A tak wygląda całość, rozwinięta do umocowania tamborka dla następnej literki - oczywiście to wersja robocza, więc wygniecenia są zrozumiałe.

To dla mnie wyjątkowo miły hafcik - sięgam po niego z przyjemnością, nie śpieszę się...

Pozdrawiam stałych i nowych gości...

I odezwijcie się czasem...